به یاد داشته باشید که تمرین مراقبه شما هر چه عمیق تر و طولانی تر باشد، شما به تماس سرور آمیز با خداوند ساکت نزدیکتر خواهید بود. عمیق تر بودن بدین معناست که مراقبه امروز شما عمیق تر از دیروز و مراقبه فردای شما عمیق تر از امروز باشد.
یوگانانداجی
تمرینات یوگا ، غده هیپوفیز زیر مغز را که مرکز کنترل نظام ترشحات درونی یا هورمونهای درونریز است تحریک میکند. صاحبنظران یوگا تأکید میکنند که تنفس اساس کل زندگی انسان است. نه تنها به این دلیل که اکسیژن به بدن میرساند، بلکه همچنین به این خاطر که شبکه عصبی خودکار را تنظیم و تقویت میکند و به آن انرژی حیاتی میدهد. اما آنچه از آثار یوگا بر ذهن و تن آدمی خیلی جالب است تغییر امواج مغزی است.
بیرون آمدن از کابوس رنج
تصور کنید که شما خواب می بینید در حال دویدن در خیابان هستید و کسی شما را تعقیب می کند. ناگهان تیری به شما اصابت می کند و شما با خود می گویید : " چه وحشتناک دارم می میرم! متاسفم که دارم این دنیا را ترک می کنم". بعد خود را مرده می بینید. عده ای شما را تشییع کرده و سپس به خاک می سپارند. ولی ناگهان از خواب بیدار می شوید و می بینید همه چیز فقط یک رویا بوده است، شما زنده هستید. این همان چیزی است که به هنگام مرگ اتفاق می افتد.
این واقعیت را من در یک حالت شهودی مشاهده کردم. خداوند به من نشان داد آنهایی که در جنگ اسپانیا کشته شدند فقط کابوس وحشتناکی دیدند. به مجرد اینکه هوشیاری آنها از بدن برداشته می شود آنها مثل اینکه از کابوسی که دیده اند، بیدار می شوند و خشنود هستند که از آن خواب وحشتناک بیرون آمده اند. تجارب زندگی ما همه جزیی از یک رویا هستند. انسان خودش کابوس جنگ را خلق کرده ولی پس از اینکه قربانیان آن، از جسمهای خود بیرون انداخته می شوند، متوجه می گردند که این صرفا کابوس وحشتناکی بوده که حال به پایان رسیده است. آنها می بینند که نمرده اند و این حقیقت متافیزیکی بزرگی است.
اگر بدانید که در حال دیدن یک رویا هستید ، از تجارب بدی که در این رویا می بینید ناراحت نمی شوید. ولی اگر خود را با رویا یکی کنید و در آن رویا کسی شما را با تبر بزند و بکشد، این مرگ رویایی تا زمانی که شما از خواب بیدار شوید و متوجه گردید که همه آن چیزها غیر واقعی و کابوس بوده است، حقیقی و تلخ به نظر می رسد. پس مرگ پایان زندگی نیست بلکه رها کردن هوشیاری از زندان تن است. این رهایی همراه با حس آزادی زیادی است. ما هرگز نباید مرگ را جستجو کنیم بلکه باید از طریق تفکر و تعمق و ارتباط با خداوند هوشیاری مان را آماده سازیم، تا وقتی در موعد مقرر مرگ به سراغمان آمد بتوانیم به آن به صورت یک رویا و نه بیشتر نگاه کنیم. من هر موقع اراده کنم می توانم ماهیت رویا گونه مرگ و زندگی را به چشم ببینم به همین جهت اهمیت کمی به جسم می دهم.
