تمرینات یوگا ، غده هیپوفیز زیر مغز را که مرکز کنترل نظام ترشحات درونی یا هورمونهای درونریز است تحریک میکند. صاحبنظران یوگا تأکید میکنند که تنفس اساس کل زندگی انسان است. نه تنها به این دلیل که اکسیژن به بدن میرساند، بلکه همچنین به این خاطر که شبکه عصبی خودکار را تنظیم و تقویت میکند و به آن انرژی حیاتی میدهد. اما آنچه از آثار یوگا بر ذهن و تن آدمی خیلی جالب است تغییر امواج مغزی است.
چرا مراقبه می کنیم؟
1- کاهش اضطراب و نگرانی
2- ایجاد آرامش
3- رفع خستگی زیاد
4- کند کردن مراحل پیری
5- تقویت حافظه
6- ایجاد حس روشن هدفمندی
7- داشتن تمرکز و تعادل فکر
8- قدرت تجسم سازی خلاق
وقتی طبیعت بنیادی خود را کشف می کنید در می یابید کیستید. خود آن شناخت یعنی توانایی برآورده ساختن خواسته های درست خود .
مراحل مراقبه:
1- بدن را در حالت ریلاکس شدن قرارداده و از انجام هر کاری رها کنید (نشسته یا خوابیده)
2- سر در راستای ستون فقرات قرار می گیرد.
3- سر را پنج بار در جهت عقربه های ساعت بچرخوانید. دوباره بدن را ریلاکس کنید.
4- تمرکز روی تنفس
5- ده تنفس شکمی . از طریق بینی انرژی مثبت را داخل کنید و از طریق دهان انرژی منفی را خارج می کنیم.
6- به نقطه ای از بدن تمرکز می کنیم و نسبت به وضعیت بدن خود آگاه می شویم.
7- نه در گذشته بودن و نه در آینده بودن. در حال بودن را تجربه می کنیم.
8- آگاهی را غیرفعال می کنیم.
9- به نحوه انجالم تنفس خود دقت می کنیم.
10- استفاده از ذکر.
11- تلقین به تنفس.
12- تجسم و رویت.
13- ایمان ، اعتقاد وتسلیم.
چند نکته مهم :
برای رسیدن به وضعیت آلفا ما بایستی در شرایط راحتی قرار بگیریم . بهتر است درازکشیده و چشمانمان را ببندیم. در شرایط ایده آل بهتر است با ماسک یا چشم بند ، چشمانمان را بپوشانیم تا هر قدر که ممکن است نور کمتری به چشمان ما برخورد پیدا کند. هر اندازه که امکان دارد بایستی خانه راحت تر و آرامتر باشد. ما باید از این نکته مطمئن باشیم که در این مدت (حدود نیم ساعت) کسی آرامش ما را به هم نمیزند و مزاحم نمی شود. لباسهایی را که پوشیده ایم ، باید راحت،گشاد و آزاد باشند. بهتر است که کفشهایمان را از پاها درآوریم. باید آنقدر لباس بپوشیم که سردمان نشود و سرما نخوریم.
مدیتیشن پدیده ایست غیر غابل توصیف که هرکس فراخور تجربه درونی خود آن را تجربه می کند. غیر قابل توصیف یعنی بطور مثال بخواهیم برای یک نابینا رنگها را توضیح دهیم. بهتر است از تجارب خود کمتر صحبت کنیم.
مراقبه ی کانالهای روانی
در یک وضعیت مراقبه قرار بگیرید. ابتدا یک نفس عمیق بکشید و سپس تنفس طبیعی.بعد به سوراخ چپ بینی توجه کنید. جریان خود به خودی دم را از این سوراخ بینی احساس کنید.آنگاه هنگام بازدم به سوراخ راست بینی توجه کنید و در ذهن احساس کنید که جریان بازدم از این سوراخ بینی صورت میگیرد.بعدا توجه شما به سوراخ راست بینی معطوف می شود که دم از آن جریان می یابد و از سوراخ چپ خارج می شود. عمل تنفس در این حالت هم طبیعی و هم خود به خودیست. عمل تنفس بصورت متناوب ذهن را ساکت کرده و متعجب که شما مشغول چه کاری هستید .در لحظه سکوت ذهن شما وارد مراقبه شده و بر کیفیت مراقبه شما می افزاید.
ناهید طیبی
