پذیرش خود _ طبق نظریه سایه

گاهی صبح که از خواب بیدار می شوم، احساس بی ارزش بودن می کنم ولی باید تظاهر کنم که چنین احساسی ندارم زیرا به ما یاد داده اند که مطالب منفی را در مورد خود به زبان نیاوریم. باید به خود تاکید کنم که ارزشمند هستم و امیدوار باشم که در طول روز به احساس ارزشمند بودن دست یابم.
باید تمامی روز پشت نقاب ارزشمند بودن مخفی شوم و امیدوار باشم کسی به درونم پی نبرد. در حالی که چون نمی توانم بی ارزش بودن خود را در آ غوش بگیرم و همانطور که هستم رفتار کنم در درونم غوغایی بر پاست. وقتی این جنبه خود را نمی پذیریم، شروع به پیش داوری درباره بی ارزش بودن دیگران می کنیم.

به ما گفته اند که تایید گرفتن حال ما را خوب می کند. اگر روی مدفوع، با بستنی پوشیده شده باشد، پس از خوردن دو سه قاشق بستنی، دوباره مزه مدفوع را حس خواهیم کرد.
ولی هنگامی که ویژگی های منفی خود را بپذیریم و آنها را نیز جزو وجودمان به حساب بیاوریم، دیگر نیازی به تایید دیگران نخواهیم داشت. زیرا می دانیم که هم می توانیم ارزشمند باشیم و هم بی ارزش، هم زیبا و هم زشت، هم تنبل و هم وظیفه شناس.
هنگامی که اعتقاد داریم فقط ما ضعیف، بد اخلاق و خودخواه... هستیم و دیگران این ویژگی ها را ندارند، از نشان دادن آنها احساس خجالت می کنیم.

دبی فورد/ نیمه تاریک وجود