چهار قانون کلیدی ذهن

☑️چهار قانون کلیدی ذهن

◻️قانون 1 - هرعملی که بصورت عادت وتکرار درآید کنترل عصبی آن عمل از بالای مغز یعنی ضمیر خودآگاه به پایین یعنی ضمیر ناخودآگاه می رود . به عبارت دیگر باتکرار یک عمل ارادی ، آن عمل تبدیل به یک عمل غیر ارادی میشود مثل تایپ کردن...

◼️قانون 2 - هر پیامی که به مغز خطور می کند یا گفته می شود در ضمیر ناخودآگاه تاثیر می گذارد و چنانچه تکرار شود ، اثر آن چندین برابر خواهد بود. روزانه 5 هزار اندیشه از مغز ما عبور می کند و متاسفانه اکثر این اندیشه ها منفی است.

بنابراین باید بسیار مراقب واژه هایی که به کار می بریم ، موسیقی هایی که گوش می دهیم ، حرفهای اطرافیانمان و ... باشیم ، چرا که همه ی واژه ها از نظر ضمیر ناخودآگاه بار معنایی مثبت یا منفی دارند.
مثلا وقتی می گوییم : من بدبختم ، ضمیرناخودآگاه این ورودی را پذیرفته و تکرار می کند.

◻️قانون 3 - گاهی ضمیر خودآگاه و ناخودآگاه در زمینه ای باهم درتعارض قرار می گیرند مثل زمانی که می خواهید ازپلی معلق عبور کنید . ناخودآگاه به شما میگوید نرو ، دست و پا چلفتی و خودآگاه میگوید ، برو..!

◼️قانون 4 -(بسیار مهم✨) هرگاه ضمیر ناخودآگاه و خودآگاه در انجام امری باهم به توافق برسند توانشان در هم ضرب میشود و توانایی فرد در انجام یک رفتار چندین برابر میشود...

✔️وقتی بدانید که به کجا می روید، تبدیل به شخص مؤثرتری می شوید.

دوازده اصل برای رسیدن به مدیتیشن

1- مکانی آرام پیدا کنید و محیطی آرام در آن به وجود آورید . 
2- زمانی را انتخاب کنید که ذهن شما از مشغله های مختلف فراغت بیشتری داشته باشد. ( سحرگاهان و آغاز شامگاهان ) 
3-همیشه در زمان و مکان معین مدیتیشن را انجام دهید .
4- طوری بنشینید که کمر و گردن شما در یک راستای یک خط مستقیم قرار بگیرد و صورت شما به طرف شمال یا شرق باشد . 
5- ترتیبی اتخاذ کنید که در مدت مدیتیشن در آرامش کامل قرار بگیرید . 
6- به نظم تنفسی خود توجه داشته باشید . در آغاز برای 5 د قیقه نفسهای عمیق بکشید و بعد به تدریج به نظم تنفسی عادی برسید.
7- به صورتی نفس بکشید که زمان دم شما در حدود 3 ثانیه باشد . 
8- در ابتدا بگذارید ذهن شما حالت سرگردانی خود را داشته باشد، زیرا اگر برای تمرین سریع کوشش کنید، ناآرامی وجودیتان بیشتر می شود. 
9- حالا نقاط خاصی را برای تمرکز در نظر بگیرید . برای مثال به یکی از چاکراها ی آجنا یا آناتا توجه پیدا کنید . 
10- روش مورد علاقه خویش برای انجام مدیتیشن را به کار ببرید . در تمام طول جلسه بر روی نقطه مورد نظر خویش به تمرکز بپردازید . 
11- مدیتیشن موقعی حاصل می شود که شما به یک تفکر خالص دست یابید ،در حالی که هنوز آگاهی فردی خویش را هم از دست نداده اید . 
12- بعد از مدتها تمرین حالت دو گانگی و ثنویت از میان بر می خیزد و فرد به وحدت ،فوق آگاهی یا (( صمدهی )) دست میابد

مراقبه حالتی از بی ذهنی است

مراقبه حالتی از بی ذهنی است. نه در کانون ذهن است نه در پیرامون آن. اصلا در ذهن نیست. تماشا کردن ذهن از بیرون است. این همان معنای دقیق شور و سرمستی است. خارج ایستادن از ذهن عین شور و سرمستی است. این همان مراقبه است. تو تنها یک تماشاگر هستی نه یک مداخله گر و نه هویت یابنده با ذهن. به این می ماند که در سکوت زیر سایه درختی نشسته ای و به رفت و آمدها می نگری. اینکه چه کسی می گذرد مهم نیست. فقط آنچه را که روی می دهد، بدون ابرازعلاقه یا بی علاقگی، بدون دفاع کردن یا محکوم کردن، بدون هیچ قضاوتی، تماشا می کنی. آنگاه که بتوانی ذهن را بدون محکوم کردن یا تحسین آن و بدون گفتن اینکه « این خوب است » و « آن بد است » تماشا کنی، آنگاه که بتوانی در سکوتی ژرف تماشاگر ذهن باشی، این همان مراقبه است. در خلال مراقبه، ذهن ناپدید می شود و آرام آرام دورتر می شود. آرام آرام تنها صدایی را می شنوی که از دوردست می آید. ناگهان لحظه ای فرا می رسد که دیگر ذهنی نیست. ذهن رنگ باخته است. ذهن پژمرده است. و آنگاه که ذهنی وجود نداشته باشد و تو بدون ذهن باشی، رایحه ای دلنواز پراکنده می شود. تو به خانه می رسی. به شکوفایی می رسی. هزاران گلبرگ وجودت شکوفا می شوند. رایحه دلنوازت را در هستی می پراکنی. و این همان عبادت است. این تنها هدیه ای است که می توانیم به هستی بدهیم و تنها هدیه ای است که هستی می تواند از ما بپذیرد.