رها کردن زمان روانی

یاد بگیرید که زمان را در جنبه های عملی زندگی به کار بگیرید.این را زمان ساعتی می خوانیم-اما پس از رسیدگی به امور عملی بی درنگ به آگاهی لحظۀ حاضر بازگردید. به این ترتیب "زمان روانی"،یعنی یکی دانستن خود با گذشته و فرافکنی مداوم و ناخواسته به آینده بر هم انباشته نمی شود.

هنگامی که هدفی را برای خود تعیین می کنید و در راه رسیدن به آن می کوشید،از "زمان ساعتی" بهره می برید.در این وضعیت افزون بر آنکه به مقصد خود آگاه هستید،به گامی که در این لحظه بر می دارید احترام می گذارید.
اما اگر به هر دلیلی از جمله دستیابی به شادمانی،خشنودی خاطر،یا احساس کامل تری از خود،بیش از اندازه بر هدف متمرکز شوید،دیگر حال گرامی شمرده نمی شود.در این حالت "حال" فقط به یک سکوی پرتاب به آینده مبدل می شود که به خودی خود هیچ ارزشی ندارد. آنگاه "زمان ساعتی" به "زمان روانی" تبدیل می گردد. از آن پس سفر زندگی یک ماجرا نیست،بلکه نیاز مفرطی به رسیدن،دست یابی و موفق شدن است.شما دیگر گل های اطراف را نمی بینید و نمی بویید و نسبت به زیبایی و اعجاز زندگی که با حضور حال پیرامون شما می شکفد، آگاه نخواهید بود..."

تمرین نیروی حال /اکهارت تله
ترجمه:فرناز فرود