یاد گرفتم که تقریباً هر کاری که ما آدمها میکنیم نتیجه برنامه های ماست.
در علم عصب شناسی نشون دادن که چقدر از کارهای ما ناخودآگاهانه اس.خیلی بیشتر از اونی که
تا حالا تصور میشده قدرت و اختیار داریم ولی اکثر مردم اینو نمیدونن چه برسه به این که ازش استفاده کنن. ما توی زندگی اکثراً مث روبات-هایی که برنامه ریزی شدن حرکت میکنیم. اون برنامه ریزیها موقع رشد ما بوده یا این که اونا رو به ارث بردیم و بر اساس اونا به شکلهای مشخص و قابل پیش بینی واکنش نشون میدیم. وقتی مردم بر ضد من یا شما یا کس دیگه ای کاری میکنن به ندرت موضوع من یا شما یا اون کس دیگه اس. بلکه اون برنامه ایه که دارن. مساله اصلی اینه: اگه شما میتونین اونو ببینین پس مشکل شما هم هست. جمله مشهور دکتر هو لن اینه که "تا حالا متوجه شدین که هر وقت مشکلی پیش میاد شما هم اونجا هستین؟" اونجا هستین چون شما هم بخشی از مشکل هستین. یا بهتره بگیم که بخشی از برنامه هستین. برنامه ای که در وجود شماست شخص دیگه ای رو که همون برنامه رو داشته جذب کرده. مث نگاه کردن به آینه میمونه. اونچه که در آینه میبینین خودتون هستین. چیزی رو هم که توی زندگی میبینین خودتون هستین. دنیای بیرون تصویری از دنیای درونه. تا قبل از این که در درون خودتون تجربه اش کنین حتی از وجودش خبر هم نداشتین. همه چیز در درون اتفاق میافته. بیرون فقط انعکاسی از درونه. برای همینه که باید بفهمین که قبول مسئولیت کامل به معنی اینه که هر چیزی که میبینین و تجربه میکنین مال شماست. از خیلی جهات اونچه که در بیرون میبینین وجود نداره چون فقط در درون شماست که از وجودش با خبر میشین. این هم انعکاسی از چیزیه که در درون شماست. وقتی پاکسازی میکنین در واقع اون برنامه رو پاکسازی میکنین و شما هم بخشی از راه حل میشین.
دکتر هو لن همین جوری همه بیمارهای روانی بستری رو درمان کرد. روی اونا کار نکرد بلکه روی خودش کار کرد. اونا رو به صورت انعکاسی از برنامه ای که در وجود خودش بود میدید. روشهای درمانی معمولی از عهده درمان اونا بر نیومده بودن. دکتر هو لن روش کار رو عوض کرد و روی درک خودش از مفاهیم کار کرد. وقتی اون انعکاسها رو پاکسازی کرد بیمارها هم بهتر شدن.
